Перевод: с польского на английский

с английского на польский

kolor skóry

См. также в других словарях:

  • skóra — ż IV, CMs. skórze; lm D. skór 1. «zewnętrzna powłoka ciała kręgowców, pełniąca funkcję ochronną, biorąca udział w termoregulacji, oddychaniu, wydalaniu (pot) i gospodarce wodnej; zawiera receptory wrażliwe na dotyk, ucisk, ciepło, zimno, ból oraz …   Słownik języka polskiego

  • obrócić — 1. Obrócić coś w gruzy, w perzynę, w popiół itp. «zniszczyć coś całkowicie, zrujnować doszczętnie»: Atak na metro nastąpił, zanim Japonia zdążyła się otrząsnąć po szoku, jakim było styczniowe trzęsienie ziemi w rejonie Kobe. Tamten kataklizm… …   Słownik frazeologiczny

  • obracać — 1. Obrócić coś w gruzy, w perzynę, w popiół itp. «zniszczyć coś całkowicie, zrujnować doszczętnie»: Atak na metro nastąpił, zanim Japonia zdążyła się otrząsnąć po szoku, jakim było styczniowe trzęsienie ziemi w rejonie Kobe. Tamten kataklizm… …   Słownik frazeologiczny

  • żółtawy — żółtawywi «niezupełnie żółty, mający odcień żółty, zbliżony w kolorze do żółtego» Żółtawe liście. Żółtawe światło. Żółtawa plama na obrusie. Żółtawy kolor skóry …   Słownik języka polskiego

  • karnacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. karnacjacji {{/stl 8}}{{stl 7}} wygląd, kolor skóry człowieka, zwłaszcza twarzy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Miała jasną, delikatną karnację ciała. Twarz o ciemnej karnacji. Puder do jasnej karnacji. <fr.>… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bibrety — blp, D. bibretytów «wyprawione i zabarwione na kolor brązowy skóry mniej cennych zwierząt futerkowych, zwłaszcza królików, imitujące futro bobra; okrycie uszyte z takich skór» Kołnierzyk z bibretów. Chodzić w bibretach. ‹z niem.› …   Słownik języka polskiego

  • czarność — ż V, DCMs. czarnośćści, blm 1. rzad. «kolor czarny; czerń» Czarność węgla, smoły. 2. rzad. «brak światła; ciemność, mroczność» Czarność nocy. 3. rzad. «ciemne zabarwienie skóry, włosów» Przy jasnej sukience raziła czarność opalenizny …   Słownik języka polskiego

  • farbować — ndk IV, farbowaćbuję, farbowaćbujesz, farbowaćbuj, farbowaćował, farbowaćowany 1. «zabarwiać, nasycać farbą» Farbować wełnę, płótno. Farbować coś na niebiesko, na czarno. Suknia farbowana. Pantofle z farbowanej skóry. Farbować włosy na jasno, na… …   Słownik języka polskiego

  • pigment — m IV, D. u, Ms. pigmentncie; lm M. y 1. biol. «naturalna substancja barwiąca, wytwarzana przez komórki żywych organizmów i tkanki roślin, nadająca im kolor; potocznie: zabarwienie, barwa skóry, włosów itp.» 2. chem. «organiczna lub nieorganiczna… …   Słownik języka polskiego

  • ubarwiony — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. ubarwić. ubarwiony w użyciu przym. «mający określony kolor sierści, skóry, upierzenia» Motyle ubarwione szaro, brunatnawo, żółtawo …   Słownik języka polskiego

  • żywy — żywywi, żywywszy 1. «taki, który żyje, który jest właściwy żyjącemu organizmowi; żyjący» Żywy organizm. Istota żywa. Żywe komórki. ∆ Inwentarz żywy «zwierzęta użytkowe znajdujące się w gospodarstwie rolnym» ∆ Przyroda żywa, świat żywy «zwierzęta… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»